بهای تمام شده بر مبنای فعالیت مبتنی بر زمان (TDABC)

• مشکلات اجرای روش هزینه یابی برمبنای فعالیت

مهمترین مشکلات در اجرای سیستم TDABC بشرح زیر است:

• • در دسترس نبودن محركهاي صحيح و قابل اتكا: در صورتيكه داده ها به طور قابل اتكا، صحيح و دقيق در دسترس نباشند، هزينه يابي بر مبناي فعاليت زمان گرا بيش از آنكه بتواند مشكلي را حل كند، مشكل آفرين خواهد بود. اگر داده ها از يك سيستم قابل اتكا مانند سيستمهاي اتوماتيك بررسي تقاضا بدست آيند و به طور منظم به روز شوند، لغزش ناپذير خواهند بود. اما اگر كهنه شده يا بر مبناي برآوردهاي غير دقيق باشند منجر به خطاهاي اساس خواهند شد درهر سازمان مراكز مسئوليت مختلفي مانند بازاريابي، امور حقوقي، فن­آوري اطلاعات وجود دارد. جايي كه فعاليت ها مشابه و تكراري نباشد محركهاي زمان غير قابل دسترسي خواهند بود.

• • تفاوت­ها در محركهاي زمان: زمانيكه محركهاي زمان براي هر كدام از معاملات در دسترس باشند، هزينه يابي بر مبناي فعاليت زمان گرا ميتواند براي محاسبه هزينه هر مورد به طور جداگانه مورد استفاده قرار بگيرد.  اما اگر سفارش پيچيده اي دريافت شود و زمان لازم براي اجراي آن توسط فرد بي تجربه اي محاسبه شود، مبلغ هزينه تخصيص يافته به فعاليت ها بي اعتبار بوده و منجر به تصميم گيري هاي غلط خواهد شد. 

• • جمع آوري و به روز كردن داده ها: هر بار كه مدل به روز شده و تغيير ميكند، محركهاي زمان نيز بايد به روز شوند. نكته مهم اين است كه چنانچه سيستم هاي قابل اتكا براي تعيين محركهاي زمان وجود نداشته باشند، مديريت مجبور به اتكا بر نظرات كاركنان خواهد شد كه بر محور راحتي و آسايش خود و در جهت ايجاد ظرفيت بلا استفاده، اظهار ميشوند.

• • حجم داده ها: هزينه يابي فعاليتها به طور جداگانه و با روش هزينه يابي مبتني بر فعاليت زمان گرا به سرعت توده عظيمي از داده ها را ايجاد خواهد كرد و باعث ميشود كه تحليل و تهيه گزارشات مديريت مستلزم پايگاههاي اطلاعاتي عظيم و ابزارهاي تحليل گزارشگري بسيار قوي شود.

با توجه به مشكلات مذكور و توجه زياد اين مدل به محرك زمان از سال 2009 نسل سومي از هزينه يابي تحت عنوان هزينه يابي بر مبناي فعاليت متمركز بر عملكردPFABC)) معرفي شده است. که با انتخاب محركهاي هزينه مختلف انعطاف پذيري بيشتري در تخصيص هزينه ها به فعاليت ها ايجاد كرده است. در واقع PFABC ابتدا هزينه ها را به فعاليت ها تخصيص ميدهد، سپس هزينه ها را به محصولات اختصاص داده و در آخر برخلاف TDABC با استفاده از نگرش محرك هزينه، هزينه هاي واقعي را براي هر فعاليت به طور جداگانه تخصيص ميدهد.